شاید میان این همه "نامردی" باید شیطان را بستاییم

که "دروغ" نگفت جهنم را به جان خرید

اما "تظاهر" به دوست داشتن آدم نکرد... 

برای کشتی های بی حرکت؛ موج ها تصمیم می گیرند ...!

يكي از زيباترين لحظه ها , لحظه‌ایه که میبینی‌

یکی‌ لبخند رو لبشه

و میدونی‌ که دلیل اون لبخند تویی ...

آدم دلش میخواد یه روز خودشو برداره بندازه دور...

هنوز صدای قدم هایت را پشت سرم می شنوم
که همچون غریبه ای مرا بی تفاوت دنبال می کنی
ومن این چنین پیش خود می پندارم که هنوز …
با گام هایت مسیرمرا دنبال می کنی ولی افسوس …
مرگ بر دوراهی ها ، لعنت بر هرچه بیراهه است
آری به اولین دوراهی که رسیدیم دیگر صدای قدم هایت نیامد
تو رفته بودی همه گفتند که تو عابری بیش نبودی …

هر چه نزد مدعى قامت كنى خم بيشتر

میكند اسباب زحمت را فراهم بيشتر

رشته ى اين ملك را هر كس به سويى میكشد

کسي که نشسته ...

هميشه خسته نيست ...

شايد جايي براي رفتن نداره ...

خوش به حال سیندرلا

لنگه کفشش را جا گذاشت

یه لشکر آدم به دنبالش گشتن

ما دلـــــــــــــــــمان را جا میگذاریم

هیچکس از مــــــــــــــا سراغی نمیگیرد

انگار که هیچوقت نبوده ایـــــــــــــــــم

حالم گرفته از اين شهر ...

که آدمهايش هم چون هوايش

ناپايدارند...!!!

گاه آنقدر پاک که باورت نمي شود!

گاه چنان آلوده که نفست مي گيرد...

گوشهایم را می گیرم ...

چشم هایم را می بندم ...

و زبانم را گاز می گیرم ...

ولــــی ...

حـــریـــفِ افکارم نمی شوم ...

چقـــدر دردنــــاک است ...

فــهــمــیــدن !

اینجا جاییست که پشت دوستت دارمها هم

نـــــــــــوشــتـه شـــده ســاخــــــت چــین !!!

میدانی بعضی ها را هرچه بخوانی…

خسته نمیشوی!

بعضی ها را هر چه گوش دهی…

عادت نمیشوند!

بعضی ها هرچه تکرار شوند…
باز بکرند و دست نخورده!

دیده ای؟شنیده ای؟
بعضی ها بینهایت اند...   

آنقدر..

میوه های سمپاشی شده به خوردمان دادند ، که این روزها ...

با حرف هایمان هم ، آدم می کشیم

چشمانم را می بندم

نقابت را بردار

بگذار صورتت هوایی بخورد!

آدم هــا بـرای هــم سنگ تمــام مـی گذارنــد،

امـا نـه وقتی که در میانشان هســتی،نــــــــه..،

آنجــا کــه در میــان خـاک خوابیــدی،

"سنـــگِ تمــام" را میگذارنـد و مــی رونــد. 

آنقــــــــــــــــدر

نفس می کشم

تا تمــــــــــــــــــــــــــــــــام شود

همــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه ی آن

هوایــــــــــــــــــــی که سراغ تــــــــــــــــو

را می گیرد ....

دنيای عجيبى است اينجا!

حتى لبخند را هم مى زنند...

با تو هنوز زیر بارانم …

چتر برای چه ؟

خیال که خیس نمی شود …

شیرین بهانه بود

فرهاد تیشه می زد

تا باور نکند

روزگار بی وفا با من غریبی می کند

این دل درد آشنا با من غریبی می کند

قصه ای دارم جدا از قصه های آشنا

چون کلاغ ماجرا با من غریبی می کند

کشتی سودایی ام بر موج تنهایی نشست

ساحل و هم ناخدا با من غریبی می کند

دفتر دلتنگی من گشته پر نقش و نگار

سادگی در سایه ها با من غریبی می کند

چهره ای در آینه از عشق و شادی می سرود

شعرها - آیینه ها با من غریبی می کند

دیرگاهی همدم ابر بهارم روز و شب

ابرها دیگر چرا با من غریبی می کند؟

کاش فریادی بلند این بغضها را می شکست

گریه های بی صدا با من غریبی می کند

باز آمدی که قلب مرا زیر و رو کنی ؟
با حرف عشق زخم دلم را رفو کنی

تا مطمئن شوی که ازعشقت شکسته ام
هی حال و روز قلب مرا پرس و جو کنی

این رسمش است ، بی خبر از من جدا شوی
اما گلایه از من بی آرزو کنی ؟

از سر گذشته آب ،چرا فکر می کنی
این آب ِ رفته ای است که باید به جو کنی

از شاخه های عشق ، چو گل چیده ای مرا
عطری دگر نمانده برایم که بو کنی

گفتم که بی تو هم دلم آرام و سرخوش است
کم مانده بود دست دلم را تو رو کنی

در کوله بار خاطره هایت به دوش من
جز گریه هیچ نیست ، اگر جستجو کنی . . .

قصه روزگار این است

ما به دنیا آمدیم ولی

دنیا به ما نیامد

بی تو طوفــــــــــانزده ی دشـــت جنونم

صید افـتاده به خــونم

تو چسان میگذری غافل از اندوه درونم

بی من از کــوچه گـذر کردی و رفـــتی

بی من از شهر ســــفر کردی و رفـــتی

قطـره ای اشـک درخشید به چشمان سیاهم

تا خَــم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهـــم

تو ندیدی٫٫٫٫٫٫٫٫... ادامه مطلب

يادمان باشد اگر شاخه گلي را چيديم -*- وقت پرپر شدنش سوز و نوايي نکنيم -*- پر پروانه شکستن هنر انسان نيست -*- گر شکستيم ز غفلت ، من و مايي نکنيم -*- يادمان باشد سر سجاده عشق -*- جز براي دل محبوب دعايي نکنيم -*- يادمان باشيد اگر خاطرمان تنها ماند -*- طلب عشق ز هر بي سرو پايي نکنيم

در مرام ما رفیقان نیست رسم ترک دوست

عهد با هر که ببندیم جــان مان دردست اوست

من به مدرسه ميرفتم تا در س بخوانم ...
تو به مدرسه ميرفتي به تو گفته بودند بايد دکتر شوي ...
او هم به مدرسه ميرفت اما نمي دانست چرا ؟!

 من پول تو جيبي ام را هفتگي از پدرم ميگرفتم ...
تو پول تو جيبي نمي گرفتي هميشه پول در خانه ي شما دم دست بود ...
او هر روز بعد از مدزسه کنار خيابان آدامس ميفروخت !

 معلم گفته بود انشا بنويسيد و موضوع اين بود : علم بهتر است يا ثروت ؟!

......... ادامه 

رد نگاهم را بگير